12/04/2012, 15:21:17

Public Domain

Η συμμετοχή της Lo and Behold στο Supermarket Art Fair, 17-19 Φεβρουαρίου 2012, αποτελεί ένα κάλεσμα εικαστικής δημιουργίας μέσα στα σαφή πλαίσια του αστικού τοπίου και με γνώμονα τη διαφορετικότητα, τη μοναδικότητα της εικαστικής σκέψης σε ένα περιβάλλον παγκοσμιοποιημένο με κοινά προβλήματα και προσλαμβάνουσες.

Οι καλλιτέχνες, που συμμετέχουν, ακολουθούν συγκεκριμένη «παραγωγική» διαδικασία ως προς τη δημιουργία αλλά και την τελική μορφή του εικαστικού τους έργου αφού καλούνται να επιλέξουν και να πραγματοποιήσουν μια παρέμβαση σε ένα εξωτερικό τοίχο στην πόλη oπου διαμένουν. Οι παρεμβάσεις αυτές στη συνέχεια εξελίσσονται σε πόστερ που υποδεικνύουν παράλληλα με τις εικαστικές δράσεις την ταυτότητα της πόλης και την χώρα προέλευσης. Κατόπιν καλούνται να φωτογραφήσουν την παρέμβαση αυτή και να την στείλουν σε μορφή πόστερ.
Τα πόστερ αυτά θα παρουσιαστούν τελικά στο booth του Supermarket Art Fair.

Ως αποτέλεσμα αυτής της δράσης προκύπτει ένα patchwork από πολυάριθμα site-specifics, που σηματοδοτούν τους διαφορετικούς εικαστικούς προβληματισμούς και τις αναζητήσεις των δημιουργών τους αποτελώντας ταυτόχρονα μια εικαστική παρέμβαση στο αστικό περιβάλλον.
Παρέμβαση που ισορροπεί στα όρια της παρανομίας και της νομιμότητας αφού η θέαση του καλλιτεχνικού αντικειμένου δεν επιλέγεται από τον θεατή αλλά του επιβάλλεται. Ταυτόχρονα ο καλλιτέχνης εκτίθεται με τρόπο και σε κλίμακα κατά την οποία δεν εξωτερικεύει απλά την εικαστική του πρακτική αλλά και ελεύθερα εκφράζει τις ιδέες, τα συναισθήματα, τις θέσεις του ακολουθώντας τα βήματα μιας εσωτερικής διαπραγμάτευσης όπου το ιδιωτικό μετατρέπεται σε δημόσιο.

{Ο αστικός τόπος άλλοτε πρωταγωνιστικά και άλλοτε στο παρασκήνιο λειτουργώντας περισσότερο σαν καμβάς ή τοίχος (wall) ανάρτησης σε σελίδες κοινωνικής δικτύωσης ,
εντάσσει το έργο στο χώρο και το περιβάλλον, εγείροντας ερωτήματα που τελευταία δεν είναι απλά επίκαιρα αλλά και καίρια.}

Με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνεται μια καταγραφή, ένα εικαστικό ημερολόγιο, αλλά και ενεργοποιείται μια διαδικασία διαλόγου που ξεπερνά τα όρια της προσωπικής εικαστικής αναζήτησης.
Το διαλεκτικό αυτό κολλάζ αποτελεί έργο βαθύτατα πολιτικό αφού αποτυπώνει τον παλμό και την προβληματική διαφορετικών καλλιτεχνών, οι οποίοι όχι μόνο αντικατοπτρίζουν τις πολιτισμικά, πολιτικά και οικονομικά διαφορετικές κοινωνίες από τις οποίες προέρχονται αλλά και εντέλει αποτελούν αντιπροσωπευτικό παράδειγμα της εικαστικής δημιουργίας της εποχής τους.

Συμμετέχοντες καλλιτέχνες: Bianco - Valente (Ιταλία), Δημήτρης Χρηστίδης (Ελλάδα), Common Culture (Η.Β.), Guillaume Durand (Γαλλία), Guerilla Girls (Η.Π.Α.), Emma Hammarén (Σουηδία), Internationale Surplace (Γαλλία-Γερμανία), Lilli Kinnunen (Φινλανδία), Θάνος Κλωνάρης (Ελλάδα), Stephen Lee (Καναδάς-Αγγλία), Μαρία Λιανού (Ελλάδα), Sanna Marander (Σουηδία), Εύα Μαραθάκη (Ελλάδα), Δήμητρα Μαρούδα (Ελλάδα), Tanja Ostojic (Σερβία-Γερμανία), Θοδωρής Προδρομίδης (Ελλάδα), Luke Ralphs (Η.Β.), Erika Rothenberg (Η.Π.Α.), Société Réaliste (Γαλλία), Βασιλεία Στυλιανίδου (Ελλάδα-Γερμανία), Γιώργος Ταξιαρχόπουλος (Ελλάδα), Magnus Thierfelder (Σουηδία), Eugenio Tibaldi (Ιταλία), Νίκος Τρανός (Ελλάδα), Ανδρέας Βούσουρας (Ελλάδα).

Επιμέλεια: Άρτεμις Ποταμιάνου, Γιώργος Παπαδάτος

 

Ανδρέας Βούσουρας, Jealous Guy 1	Bianco-Valente, Il Mare non bagna Napoli - The Sea Does Not Reach Naples
Common Culture, Binge	Δήμητρα Μαρούδα, Viktor
Emma Hammarén, Untitled	Erika Rothenberg, Talking to the Future: Giant Worms (altered Los Angeles Department of Public Works sign)
Eugenio Tibaldi, LIVES' FRAME	Εύα Μαραθάκη, Stalling Bridges
Guerrilla Girls, Arms and the Man	Guillaume Durand, Untitled
Internationale Surplace, The new studio of the official artist of China Ai Weiwei	Lilli Kinnunen, Do Not Trifle With Crosswalks
Luke Ralphs, Viewing Device	Magnus Thierfelder, New Order
Μαρία Λιανού, Forward–Backward	Νίκος Τρανός, Previous situation, future appearance
Sanna Marander, Secret Messages	Société Réaliste, Paris is my Baghdad
Stephen Lee, Oval Window	Tanja Ostojic, My Proposal for a Pedestrian Crossing in Front of Nordbanhof Berlin
Θάνος Κλωνάρης, Why stand on a silent platform	Theo Prodromidis, Τowards the performance of politics by a Harvard Professor (Fire, March, Freedom, Solidarity)
Βασιλεία Στυλιανίδου,  "Liefe Monument" (with the parenthesis where ever you want)	Γιώργος Ταξιαρχόπουλος, Vaskania

 

12/04/2012, 15:19:21

 

After the Rage
8 - 14.12.2011

Το project After the rage είναι ένα πρόγραμμα προβολών (screening) διάρκειας 7 ημερών, με έργα video καλλιτεχνών από τις Αραβικές χώρες της βόρειας Αφρικής και της διασποράς
Με την επιλογή των καλλιτεχνών αυτών το project θέλει να εστιάσει στην γεω-πολιτισμική συνθήκη που έχει δημιουργηθεί τον τελευταίο χρόνο.
Δεν αποσκοπεί στην γεωγραφική ομαδοποίηση ή αναζήτηση εθνικών και θρησκευτικών στερεοτύπων ούτε περισσότερο στον εντοπισμό των γεω-στρατηγικών σχεδιασμών και σχέσεων εξουσίας.
Αλλά στη συμβολική που έχει η ανακατάταξη κοινωνιών με κινητοποίηση μαζικού μέρους του ιστού τους παρ όλο τον ετερόκλιτο, αντιφατικό και βίαιο πολλές φορές τρόπο.
Η αναζήτηση αυτών των εμπειριών έμμεσα η άμεσα στα έργα των αράβων καλλιτεχνών έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και για τη σύγχρονη εικαστική δημιουργία της Ελλάδας που έχει να αντιμετωπίσει διαφορετικής προέλευσης μεν αλλά εξίσου ιδιόμορφες κοινωνικές συνθήκες.

Συμμετέχοντες καλλιτέχνες: Ahmed AlSaer, Basma AlSharif, Kader Attia, Ismail Bahri, Taysir Batniji, Mounir Fatmi, Khaled Hafez, Lamia Joreige, Maha Maamoun, Walid Raad, Larissa Sansour.

Επιμέλεια: Γιώργος Παπαδάτος
Οργανωση: Lo and Behold
Κείμενα: Charlotte Bank, Ηλίας Μαρμαράς

Εγκαίνια: Πέμπτη 8.12.2011, ώρα 20.30
Διάρκεια: 8 - 14 Δεκεμβρίου 2011
Χώρος: Beton7, Πύδνας 7, 11855 Βοτανικός, τηλ. 2107512625, www.beton7.com

Χορηγός επικοινωνίας:

 

Day 1 - Kader Attia (pdf)
Kader Attia, Couscous Aftermaths, 3000 year old movement (Ευγενική παραχώρηση Kader Attia και της Galerie Christian Nagel, Βερολίνο)
Day 2 - Khaled Hafez & Ahmed AlShaer (pdf)
Khaled Hafez, The third vision around 1.00 pm (Ευγενική παραχώρηση Khaled Hafez)	Ahmed AlShaer, Don't Resign, (Ευγενική παραχώρηση Ahmed AlShaer)
Day 3 - Larissa Sansour & Basma AlSharif (pdf)
Larissa Sansour (and Youmna Chala), Trespass the salt (Ευγενική παραχώρηση Larissa Sansour)	Basma AlSharif, We began by measuring distance (Ευγενική παραχώρηση Basma AlSharif, The Sharjah Biennial Production)
Day 4 - Mounir Fatmi (pdf)
Mounir Fatmi, The Beautiful Language (Ευγενική παραχώρηση Mounir Fatmi και της Galerie Hussenot, Παρίσι)	Mounir Fatmi, The lost ones (Ευγενική παραχώρηση Mounir Fatmi και της Galerie Hussenot, Παρίσι)
Day 5 - Ismail Bahri & Taysir Batniji (pdf)
Ismail Bahri, Orientations (Ευγενική παραχώρηση Ismail Bahri και Galerie Les Filles du calvaire, Παρίσι)	Taysir Batniji, Gaza Diary (Ευγενική παραχώρηση Taysir Batniji)
Day 6 - Maha Maamoun & Lamia Joreige (pdf)
Maha Maamoun, 2026 (Ευγενική παραχώρηση Maha Maamoun)	Lamia Joreige, Nights and Days (Ευγενική παραχώρηση Lamia Joreige)
Day 7 - Walid Raad The Atlas Group (pdf)
Walid Raad The Atlas group, We Can Make Rain But No One Came To Ask (Ευγενική παραχώρηση Walid Raad και της Anthony Reynolds Gallery, Λονδίνο)

 

 

12/04/2012, 15:17:42

Το project PIGS Case που είχε παρουσιάσει η Lo and Behold στο Supermarket Art Fair στη Στοκχόλμη το Φεβρουάριο, θα παρουσιαστεί στην Αθήνα 20-24 Ιουνίου στο χώρο SKOUZE3.

Διάρκεια έκθεσης: 20 - 24 Ιουνίου 2011
Ώρες λειτουργίας: Καθημερινά 17:30-20:30
Χώρος: SKOUZE3, Σκουζέ 3, Πλατεία Αγ. Ειρήνης (μετρό Μοναστηράκι), 2ος όροφος.
 

PIGS Case:

Το project “PIGS Case”, είναι μια συλλογή μικρών έργων που χωρούν μέσα σε μια βαλίτσα. Τα έργα, δημιουργίες καλλιτεχνών που προέρχονται από ευρωπαϊκές χώρες με παραπαίουσες οικονομίες (Ελλάδα, Ιταλία, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία), μεταφέρουν την έννοια του προσωπικού, σημαντικού αντικειμένου που παίρνει κανείς μαζί του σε ένα ταξίδι ή σε περίπτωση μετανάστευσης. Η ιδέα είναι εμπνευσμένη από το “Boîte-en-Valise” του Marcel Duchamp, μία βαλίτσα που περιέχει φωτογραφίες και μινιατούρες των σημαντικότερων έργων του, και δημιουργήθηκε μεταξύ των ετών 1935 και 1940, μέσα από μια ανάγκη να μπορεί να πάρει μαζί του τα πιο οικεία του πράγματα σε περίπτωση που θα έπρεπε να μεταναστεύσει.
Συμμετέχοντες εικαστικοί: Rebecca Agnes, Wolfgang Berkowski, Sarah Dwyer, Paul Ekaitz, Vitor Espalda, Ειρήνη Ευσταθίου, Seamus Farrell, Τάκης Γερμενής, Λεωνίδας Γιαννακόπουλος, Δημήτρης Γκιζίνος, Φωτεινή Γουσέτη, Γιάννης Γρηγοριάδης, Chris Hawtin, Domenico Mangano, Γιάννης Μελανίτης, Γιώργος Παπαδάτος, Νίκος Παπαδημητρίου, Ίρις Πλαϊτάκη, Άρτεμις Ποταμιάνου, Αλέξανδρος Ψυχούλης, Noé Sendas, Martim Ake Smith-Mattsson, Γιάννης Θεοδωρόπουλος, Italo Zuffi.
 

12/04/2012, 15:15:32

Φόβος ['fovos]
24.2-24.3.2011

Η Lo and Behold παρουσιάζει την έκθεση Φόβος ['fovos], η οποία θα διαρκέσει από τις 24 Φεβρουαρίου έως τις 24 Μαρτίου και θα φιλοξενηθεί στο Salon de Vortex.

Η έκθεση διαπραγματεύεται την όξυνση των ατομικών φόβων και την επικαιροποίησή τους μέσα στις σύγχρονες κοινωνικοπολιτικές συνθήκες και εξετάζει την ιστορικότητα του φόβου. Επιχειρεί ταυτόχρονα να συστήσει ένα πλαίσιο αναστοχασμού για τους προσωπικούς φόβους όπως διαγράφονται στις οπτικές τέχνες.

Οι πρακτικές αντίδρασης στο φόβο, εξάλλου, δεν είναι πάντοτε ρητές και εκτείνονται από την εναντίωση, την επιβολή και την κατάληψη, μέχρι την άμυνα, τη συρρίκνωση και την εσωστρέφεια. Αντιστοίχως, όταν οι προσωπικοί φόβοι αποτελούν την πρώτη ύλη καλλιτεχνικής δημιουργίας, καταγράφονται ως εικόνες αρμονίας, κανονικότητας ή αμφιβολίας, ενώ σε άλλες περιπτώσεις αρθρώνονται ως μορφές σύγκρουσης, αγωνίας και βίας.

Η έκθεση διερευνά όψεις του φόβου όπως έχουν αποτυπωθεί στο έργο δέκα σύγχρονων καλλιτεχνών. Οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες, οι οποίοι προέρχονται από διαφορετικά γεωγραφικά περιβάλλοντα, αντλούν από πολλαπλές εμπειρίες και αναφορές του φόβου. Η Βανέσσα Αναστασοπούλου εικονογραφεί την εσωστρέφεια και τη στασιμότητα, η Sarah Dwyer αποκαλύπτει το φόβο του εγκλωβισμού, και ο Βαγγέλης Γκόκας ζωγραφίζει την ήρεμη ασφυξία. Ο Alexandre Arrechea αποδίδει την αίσθηση συνεχούς επιτήρησης και καταδίωξης, ο Νίκος Αρβανίτης σχολιάζει την κοινωνική πειθαρχία, ενώ ο Σήφης Λυκάκης εξερευνά τις παραμορφώσεις και τα όρια του εαυτού. Ο Clement Page ερευνά τη γλώσσα του ασυνείδητου φόβου, ο Ciprian Muresan δείχνει το φόβο της πτώσης στο κενό, ο Γιάννης Παπαδόπουλος επεξεργάζεται την ποιητικότητα και τον χώρο του φόβου και η Amie Siegel κινηματογραφεί την αστική χωροταξία της απομόνωσης.

Συμμετέχοντες εικαστικοί: Βανέσσα Αναστασοπούλου, Alexandre Arrechea, Νίκος Αρβανίτης, Sarah Dwyer, Βαγγέλης Γκόκας, Σήφης Λυκάκης, Ciprian Muresan, Clement Page, Γιάννης Παπαδόπουλος, Amie Siegel.

Επιμέλεια: Ευαγγελία Λεδάκη και Νίκος Παπαδημητρίου
Διοργάνωση: Lo and Behold

Εγκαίνια: Πέμπτη 24.2.2011, ώρα 19.30
Χώρος: Salon de Vortex, Ιθάκης 24, Kυψέλη, www.salondevortex.wordpress.com
Διάρκεια: 24 Φεβρουαρίου - 24 Μαρτίου 2011
Ώρες λειτουργίας: Τρίτη - Παρασκευή 18:00 – 22:00 & Σάββατο 13:00 – 17:00
Πληροφορίες: www.loandbehold.gr, [email protected], mob.:6973820048,
Salon de Vortex: 210 8259994

Amie Siegel, The Sleepers	Amie Siegel, The Sleepers
Alexandre Arrechea, Atardecer	Βαγγέλης Γκόκας, Bluntness of Affect
Νίκος Αρβανίτης, Limit of Control Ciprian Muresan, Leap in to the Void, after 3 seconds	Ciprian Muresan, Leap in to the Void, after 3 seconds
Clement Page, Sleepwalker	Clement Page, Sleepwalker
Γιάννης Παπαδόπουλος, Θα κατέβω να σας πω (Σπουδή στο Μ.Σ.) #2	Γιάννης Παπαδόπουλος, Θα κατέβω να σας πω (Σπουδή στο Μ.Σ.) #2
Γιάννης Παπαδόπουλος, Θα κατέβω να σας πω (Σπουδή στο Μ.Σ.) #2	Γιάννης Παπαδόπουλος, Θα κατέβω να σας πω (Σπουδή στο Μ.Σ.) #2
Νίκος Αρβανίτης, Limit of Control	Sarah Dwyer, The Two Lags
Σήφης Λυκάκης, The Good, The Bad, The Ugly	Σήφης Λυκάκης, The Good, The Bad, The Ugly
Βανέσσα Αναστασοπούλου, Tree

 

12/04/2012, 15:13:11

 PIGS Case

Η Lo and Behold θα συμμετέχει στο Supermarket Art Fair στη Στοκχόλμη που θα γίνει 18 – 20 Φεβρουαρίου 2011.

Το Supermarket Art Fair είναι μια διεθνής έκθεση, την οποία διαχειρίζονται καλλιτέχνες. Λειτουργεί σαν βιτρίνα για πρωτοβουλίες καλλιτεχνών από όλο τον κόσμο (οργανισμούς και project spaces) και στοχεύει στη συνεργασία μεταξύ τους και στη δημιουργία νέων δικτύων.

Το project “PIGS Case”, με το οποίο θα συμμετέχει, είναι μια συλλογή μικρών έργων που χωρούν μέσα σε μια βαλίτσα. Τα έργα, δημιουργίες καλλιτεχνών που προέρχονται από ευρωπαϊκές χώρες με παραπαίουσες οικονομίες (Ελλάδα, Ιταλία, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία), μεταφέρουν την έννοια του προσωπικού, σημαντικού αντικειμένου που παίρνει κανείς μαζί του σε ένα ταξίδι ή σε περίπτωση μετανάστευσης. Η ιδέα είναι εμπνευσμένη από το “Boîte-en-Valise” του Marcel Duchamp, μία βαλίτσα που περιέχει φωτογραφίες και μινιατούρες των σημαντικότερων έργων του, και δημιουργήθηκε μεταξύ των ετών 1935 και 1940, μέσα από μια ανάγκη να μπορεί να πάρει μαζί του τα πιο οικεία του πράγματα σε περίπτωση που θα έπρεπε να μεταναστεύσει.

Συμμετέχοντες καλλιτέχνες: Rebecca Agnes, Wolfgang Berkowski, Sarah Dwyer, Paul Ekaitz, Vitor Espalda, Ειρήνη Ευσταθίου, Seamus Farrell, Τάκης Γερμενής, Λεωνίδας Γιαννακόπουλος, Δημήτρης Γκιζίνος, Φωτεινή Γουσέτη, Γιάννης Γρηγοριάδης, Chris Hawtin, Domenico Mangano, Γιάννης Μελανίτης, Γιώργος Παπαδατος, Νίκος Παπαδημητρίου, Ίρις Πλαϊτάκη, Άρτεμις Ποταμιάνου, Αλέξανδρος Ψυχούλης, Noé Sendas, Martim Ake Smith-Mattsson, Γιάννης Θεοδωρόπουλος, Italo Zuffi.
  

Αλέξανδρος Ψυχούλης, Alien Species 13	Chris Hawtin, Sleeper I
Φωτεινή Γουσέτη, Χωρίς τίτλο	Γιώργος Παπαδάτος, Thinking system with mouse trap
Ίρις Πλαϊτάκη, Χωρίς τίτλο	Italo Zuffi, Panorama 2011
Λεωνίδας Γιαννακόπουλος, Χωρίς τίτλο	Paul Ekaitz, Untitled (Second Drawing)
Rebecca Agnes, Mars	Sarah Dwyer, The two lags
Seamus Farrell, Conditions of Illusion	Vitor Espalda, I
Γιάννης Γρηγοριάδης, Βαλίτσα για Αριστερόχειρες	Γιάννης Μελανίτης, Kryographia Οutcast
Άρτεμις Ποταμιάνου, Review: Running	Νίκος Παπαδημητρίου, Model for Hunt
Domenico Mangano, Ruby - Gate	Noé Sendas, Crystal Girl No36
Γιάννης Θεοδωρόπουλος, Χωρίς τίτλο	Τάκης Γερμενής, Χωρίς τίτλο
Martim Ake Smith-Mattsson,  Primitive Man	Wolfgang Berkowski, God
Ειρήνη Ευσταθίου, Works to be Occupied (fragment)	Δημήτρης Γκιζίνος, Landscape

 

12/04/2012, 15:11:29

Η LO AND BEHOLD παρουσιάζει την ομαδική έκθεση εικαστικών Space is the Place σε επιμέλεια Άρτεμις Ποταμιάνου που φιλοξενείται στο χώρο about: που ανήκει στο ΚΕMΣΕ. www.aboutt.gr
Στην έκθεση Space is the Place, ο καινούριος, εναλλακτικός εκθεσιακός χώρος αποτελεί την αφορμή για ένα διάλογο προσδιορισμού και διαπραγμάτευσης της έννοιας του χώρου μέσα από τις διαφορετικές εικαστικές οπτικές τόσο μορφολογικά όσο και εννοιολογικά.
Ο αρχιτεκτονικός χώρος, ο χώρος που ορίζεται σε σχέση με το σώμα, η γεωγραφική-πολιτιστική ταυτότητα, το uncanny, η περιγραφή-παρουσίαση ενός ουτοπικού χώρου αποτελούν τις θεματικές ενότητες που θα διερευνηθούν μέσα από την έκθεση.

Συμμετέχοντες εικαστικοί:
Wolfgang Berkowski, Erik Binder, Marko Blazo, Γιάννης Γρηγοριάδης, Θάνος Κλωνάρης, Αλέξανδρος Ψυχούλης, Christoph Raitmayr, Γιάννης Σαββίδης, Γιάννης Θεοδωρόπουλος, Magnus Thierfelder, Rui Toscano, Italo Zuffi

Διάρκεια έκθεσης: 26.04.10 - 28.05.10
Ώρες λειτουργίας: Τετάρτη - Παρασκευή 16.00 - 20.00 και Σάββατο11.00 - 15.00

“I have space to spare inside me”
Rainer Maria Rilke

Ο χώρος αποτελεί σταθερό σημείο αναφοράς στην καλλιτεχνική δημιουργία, είτε αυτή δεσμεύεται μέσα στα όρια του καμβά, είτε στο τριών διαστάσεων γλυπτό-εγκατάσταση που ενσωματώνει και μετουσιώνει τον χώρο που χρησιμοποιεί, είτε στον νοητό χώρο δράσης που δημιουργείται όταν μια performance συνδιαλέγεται με τον θεατή.

Παράλληλα, σε μια εποχή όπου η ά-τοπη κουλτούρα της παγκοσμιοποίησης εγείρει ερωτήματα ταυτότητας, χαρακτήρα, και ιστορίας η τοποθέτηση της εικαστικής δημιουργίας στον χώρο και τον χρόνο σηματοδοτεί άλλοτε ένα παιχνίδι με την μνήμη, άλλοτε ένα πολιτικό σχόλιο, κι άλλοτε ερωτήματα σε σχέση με τα φθίνοντα όρια μεταξύ του δημοσίου και ιδιωτικού.

Τα στοιχεία αρχιτεκτονικής που όλο και πιο συχνά εισβάλουν στην εικαστική γλώσσα οριοθετούν το δημιουργικό έργο, χρησιμοποιώντας οικεία στον παρατηρητή στοιχεία της καθημερινότητας.
Οι συνεχώς μεταβαλλόμενες συνθήκες του κοινωνικού γίγνεσθαι, οι πολιτισμικές οσμώσεις που επιδρούν στο αστικό τοπίο, αποτελούν σταθερά στοιχεία διαλόγου ανάμεσα στον χώρο-τόπο και την συλλογική μνήμη.

Μέσα από την εικαστική ματιά, τα ανοίκεια χαρακτηριστικά των οικείων καταστάσεων της καθημερινότητας μεγεθύνονται δημιουργώντας ένα συνδυασμό έλξης και παραδοξότητας την ίδια στιγμή, την αίσθηση που ο Sigmund Freud περιέγραψε ως uncanny.

Στην έκθεση Space is the Place, ο καινούριος, εναλλακτικός εκθεσιακός χώρος αποτελεί την αφορμή για ένα διάλογο προσδιορισμού και διαπραγμάτευσης της έννοιας του χώρου μέσα από τις διαφορετικές εικαστικές οπτικές τόσο μορφολογικά όσο και εννοιολογικά.
Ο αρχιτεκτονικός χώρος, ο χώρος που ορίζεται σε σχέση με το σώμα, η γεωγραφική-πολιτιστική ταυτότητα, το uncanny, η περιγραφή-παρουσίαση ενός ουτοπικού χώρου αποτελούν τις θεματικές ενότητες που θα διερευνηθούν μέσα από την έκθεση.

Το έργο του Γιάννη Σαββίδη, «Το Τρίγωνο της Ρηγίλλης» αποτίει ένα φόρο τιμή στις άκαρπες προσπάθειες και τις φιλοδοξίες της πολιτικής εξουσίας να διαδραματίσει σοβαρό ρόλο στη τέχνη και τον πολιτισμό της Ελλάδας. Η μακέτα με την οποία συμμετέχει στην έκθεση είναι το αποτέλεσμα μιας επεξεργασμένης σειράς συμπτύξεων όλων των κατά καιρούς προτάσεων για την αξιοποίηση της περιοχής της πρώην Ριζαρείου Εκκλησιαστικής σχολής, που ποτέ δεν υλοποιήθηκαν, αποτυπώνοντας το χάσμα ανάμεσα σε αυτό που υπάρχει και αυτό που δυνητικά θα μπορούσε να υπάρχει.

Το uncanny παίζει κυρίαρχο ρόλο στο έργο του Marko Blazo, «Temple 1», «Temple 2». Με μια αίσθηση ανάλογη του M.C. Escher, τα κτίρια του Blazo μπορούν να σχεδιαστούν μόνο με την αξιοποίηση οφθαλμαπατών της προοπτικής. Η ουτοπιστική αλλά και χιουμοριστική τους διάθεση μετουσιώνει τα αισθήματα και τις αναζητήσεις του καλλιτέχνη, ενώ «αναπαλαιώνει» την εικόνα των αρχαίων κτισμάτων σε μια προσωπική προσπάθεια να τα καταστήσει ξανά θελκτικά και ενδιαφέροντα στον θεατή.

Το χιούμορ και η σαρκαστική διάθεση είναι έκδηλα και στο έργο του Magnus Thierfelder, «Visionary» , όπου αυτό που επιχειρείται είναι μια δεύτερη ανάγνωση της κατανόησης της έννοιας του χώρου, διεγείροντας την περιέργεια του θεατή. Στο site specific του Thierfelder ένας μαύρος σωλήνας νερού καταλαμβάνει το χώρο, διαγράφοντας μια απρόσμενη πορεία. Η διόγκωση που παρουσιάζει σ’ ένα σημείο δίνει την αίσθηση ότι κάτι άγνωστο επιχειρεί να εισχωρήσει στο κτίριο. Τα λαβυρινθώδη χαρακτηριστικά του έργου επιτείνουν το παιχνίδι με τον θεατή, σε ένα εικαστικό έργο τα όρια του οποίου μπλέκονται με τα απτά χαρακτηριστικά του χώρου.

Με μια χαρακτηριστική απεικόνιση της Λισσαβόνας παίρνει μέρος στην έκθεση ο Rui Toscano. Στο έργο του «Lisbon Calling» η τρεμάμενη γραμμή που χαρτογραφεί την πόλη ενώ ακούγεται μια σύνθεση του ίδιου του καλλιτέχνη σε συνεργασία με τον Rui Valerio, μετατρέπει τον θεατή σε σύγχρονο flaneur, μάρτυρα της εξέλιξης του σημερινού παγκοσμιοποιημένου αστικού τοπίου.

Η πόρτα ως υποκατάστατο κτιρίου, με όλο το νόημα που κουβαλά ως στοιχείο που προστατεύει, χαρακτηρίζει, διαχωρίζει το εσωτερικό από το εξωτερικό περιβάλλον, πρωταγωνιστεί στο έργο του Italo Zuffi «Shaking Doors II». Στο νideo του, πόρτες διαφόρων σχημάτων εναλλάσσονται, ενώ παρουσιάζονται να τρέμουν σε λευκό background.
Η σχιζοειδής μουσική που τις συνοδεύει, ως άλλος μυϊκός τρόμος του πάσχοντος κτιρίου αποτελεί μια αλληγορία της φθίνουσας αρχιτεκτονικής.

Η παρακμάζουσα αρχιτεκτονική και η Ελληνική πραγματικότητα, μέσα από την οπτική του συνεχώς υποβαθμισμένου κέντρου της Αθήνας, πρωταγωνιστεί στο έργο του Γιάννη Γρηγοριάδη, «Η Αρχιτεκτονική της Φτώχιας».
Η έρευνα που χρησιμοποιεί ποίκιλα μέσα (όπως φωτογραφίες, κείμενα, χάρτες, νideo) εστιάζει όχι στο εμφανές και το αναμενόμενο αλλά στις λεπτομέρειες, φωτίζοντας όψεις του αστικού τοπίου, που ενώ περνούν απαρατήρητες, υποδόρια διαμορφώνουν την χροιά του.

Την οικονομική διάσταση σε μια «αρχιτεκτονική του σύμπαντος» ερευνά ο Erik Binder, στο έργο του «Freezee seazon P1040973». Οι ψηφιακές φωτογραφίες του απεικονίζουν σπίτια φτιαγμένα από πιστωτικές κάρτες στην πιο απλή φόρμα τους, στην πιο βασική αναπαραστατική μορφή κτιρίων πάνω σε ένα τεχνητό, σχεδόν παραμυθένιο σκηνικό.

Ένα σχόλιο πάνω στην Ελληνική νοοτροπία της «πατενταρισμένης» λύσης και του αστικού τοπίου έτσι όπως αυτή το διαμορφώνει επιχειρείται μέσα από το πολύπτυχο φωτογραφιών του Γιάννη Θεοδωρόπουλου. Εδώ ο ιδιωτικός χώρος συναντά το εξωτερικό περιβάλλον αρθρώνοντας μια πραγματικότητα όπου οι άναρχες λύσεις μοιάζουν σουρεαλιστικές, τα ανοίκεια κι ασυνήθιστα κτίσματα μοιάζουν είτε προϊόντα επεξεργασίας εικόνας, είτε μακέτες αληθινών κτιρίων.

Μια ιδιαίτερη περίπτωση όπου το κτίριο και ο χώρος αποτελεί και χρησιμοποιείται ως δομικό στοιχείο της εικαστικής εγκατάστασης είναι το έργο του Αλέξανδρου Ψυχούλη, «Πρωτόκολλο Άμεσης Οικειοποίησης».
Στο site specific του καλλιτέχνη, που αναπτύσσεται πάνω σε μια κεντρική κολώνα του εκθεσιακού χώρου, το πλεγμένο από πλαστικό κορδόνι κέντημα αναπαριστά μια καθρεπτιζόμενη ανθρώπινη φιγούρα.
Επιτυγχάνεται με τον τρόπο αυτό ένα παιχνίδι με το παράδοξο, όπου τα δομικά υλικά του «ισχυρού» κτιρίου υποχωρούν στην αιχμηρή δημιουργική διεργασία παραγωγής του εικαστικού αντικειμένου.

Μια διαφορετική προσέγγιση του αρχιτεκτονικού χώρου επιχειρεί ο Wolfgang Berkowski. Χρησιμοποιώντας την ματιά του θεατη καθως και τις ματιές των ατόμων που απεικονίζονται σε μια φωτογραφία-μέρος της εγκατάστασης, ο Berkowski συνθέτει ένα σύνολο από νοητές γραμμές, που επαναπροσδιορίζουν την προοπτική.
Χρησιμοποιεί την δυναμική του χώρου σε συνδυασμό με τον τρόπο που ο θεατής προσλαμβάνει κι αντιλαμβάνεται τα αρχιτεκτονικά δεδομένα για να προβάλει τις ανάγκες και τα ζητούμενα του.

Τους συμβατικούς κανόνες της προοπτικής καταργεί στο έργο του «Ο.Τ» και ο Christoph Raitmayr. Το κολάζ του δημιουργεί την εικόνα ενός σουρεαλιστικού αρχιτεκτονήματος, ανάλογου ενός αιωρούμενου νησιού-πόλης.
Το αληθοφανές αλλά και ανέφικτο αυτό κατασκεύασμα ωθεί τον θεατή να εστιάσει στα κοινά χαρακτηριστικά της σύγχρονης πόλης σε σχέση με αυτά της πολυσυζητημένης έννοιας του «νησιού».

Τέλος, μια άλλη οπτική της σχέσης αρχιτεκτονικής-ατόμου προσφέρει μέσα από τις επεξεργασμένες φωτογραφίες του ο Θάνος Κλωνάρης. Τα ουτοπικά κτίρια που αποτυπώνονται στην δουλειά του Κλωνάρη, ο συνδυασμός πραγματικών και φανταστικών στοιχείων διαμορφώνουν ένα σύνολο υβριδικών τοπίων εγείροντας ερωτήματα που αφορούν στον άνθρωπο, στην απομόνωση και στην επίτευξη προσωπικής ευτυχίας.

Άρτεμις Ποταμιάνου
Επιμελήτρια έκθεσης

Αλέξανδρος Ψυχούλης, Πρωτόκολλο Άμεσης Οικιοποίησης	Christoph Raitmayr, O.T.
Eric Binder, Freezee Seazon P1040973	Γιάννης Γρηγοριάδης, Η Αρχιτεκτονική της Φτώχιας
Γιάννης Θεοδωρόπουλος, Διαστημική Παραδοξότητα	Γιάννης Σαββίδης, Το Τρίγωνο της Ρηγίλλης
Italo Zuffi, Shaking Doors II	Magnus Thierfelder, Visionary
Marco Blazo, Temple I	Rui Toscano, Lisbon Calling
Θάνος Κλωνάρης, Lake of Joy	Wolfgang Berkowski, Η εικόνα μιας ομάδας ατόμων που κοιτούν μια εικόνα του εαυτού τους που κοιτούν μια εικόνα του εαυτού τους ατενίζοντας ένα κυκλικό αντικείμενο
Πανοραμική άποψη της έκθεσης	Πανοραμική άποψη της έκθεσης
Πανοραμική άποψη της έκθεσης	Πανοραμική άποψη της έκθεσης